بیماری های مشابه

پزودوهایپرکالمی (Pseudohyperkalemia) یک پدیده آزمایشگاهی است که می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی، از جمله ناهنجاری‌های هماتولوژیک، خطاهای جمع‌آوری نمونه خون و عوارض اندازه‌گیری پتاسیم سرم، هایپرکالمی (افزایش پتاسیم خون) غیرقابل‌توجهی را نشان دهد. به‌ندرت، پزودوهایپرکالمی می‌تواند به صورت خانوادگی بروز کند.

اسیدوز متابولیک (Metabolic acidosis) عدم تعادل اسید-باز در بدن است که به دلیل افزایش غلظت یون هیدروژن و کاهش غلظت بی‌کربنات (bicarbonate) رخ می‌دهد. بیماران دچار اسیدوز دارای pH پایین‌تر از ۷.۳۵ هستند، هرچند در موارد اختلالات مختلط اسید-باز، بیماران با اسیدوز متابولیک ممکن است مقادیر pH پایین، نرمال یا بالا داشته باشند. توسعه اسیدوز متابولیک از یکی از چهار طریق زیر رخ می‌دهد:

کتواسیدوز دیابتی (Diabetic Ketoacidosis - DKA) یک عارضه متابولیک حاد و تهدیدکننده زندگی در دیابت است که در آن کاهش اثر انسولین در گردش، همراه با افزایش هورمون‌های ضدتنظیمی (counterregulatory hormones)، به هایپرگلیسمی (hyperglycemia) و اکسیداسیون کنترل‌نشده اسیدهای چرب به کتون‌بادی‌ها (ketone bodies) منجر می‌شود. این فرآیند باعث هایپراسمولالیته (hyperosmolality) و معمولاً اسیدوز متابولیک با شکاف آنیونی شدید (severe anion gap metabolic acidosis) می‌شود.

هیپرگلیسمی به حالتی اشاره دارد که در آن سطح گلوکز در پلاسمای خون افزایش یافته است. این وضعیت ممکن است با دیابت ملیتوس (Diabetes Mellitus) که بیماری ناشی از کمبود یا مقاومت به انسولین همراه با هیپرگلیسمی است، مرتبط باشد یا نباشد. هیپرگلیسمی می‌تواند در هر گروه سنی و جنسی رخ دهد. عوامل خطر می‌توانند شامل سابقه شخصی هیپرگلیسمی/دیابت، سابقه خانوادگی مقاومت به انسولین/دیابت، دیس‌لیپیدمی، فشار خون بالا و چاقی مرکزی باشند.

وضعیت هایپراسمولار هیپرگلیسمیک (Hyperosmolar Hyperglycemic State یا HHS) یک عارضه حاد متابولیک در دیابت نوع ۱ و ۲ است. این وضعیت در دیابت نوع ۲ شایع‌تر است. اگرچه HHS تنها ۱٪ از بستری‌های مرتبط با دیابت را تشکیل می‌دهد، اما میزان مرگ و میر ناشی از HHS بیشتر از کتواسیدوز دیابتی است. این افزایش مرگ و میر به دلیل شدت بیشتر کم‌آبی بدن و همچنین سن بالاتر و بیماری‌های همزمان در بیماران مبتلا به HHS است.

مسمومیت دیجیتالیس یک وضعیت اضطراری بالینی است که می‌تواند به آریتمی‌های مرگبار منجر شود. آریتمی‌های ناشی از دیجیتالیس می‌توانند بسیار متنوع باشند و شامل برادی‌آریتمی‌ها (bradyarrhythmias)، تاکی‌آریتمی‌ها (tachyarrhythmias)، و بلوک دهلیزی-بطنی (atrioventricular block) می‌شوند. سایر علائم مسمومیت حاد دیجیتالیس شامل هایپرکالمی (hyperkalemia)، تهوع/استفراغ، و تغییرات وضعیت ذهنی می‌باشند. بیماران ممکن است از دید زرد (xanthopsia) شکایت داشته باشند. مسمومیت مزمن ممکن است رخ دهد و با نشانه‌های بالینی ظریف‌تری بروز کند. بیماران با مسمومیت مزمن، نه سطح سرمی دیگوکسین (serum digoxin) به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته‌ای نشان می‌دهند و نه هایپرکالمی دارند. شایع‌ترین علت مسمومیت دیجیتالیس، مصرف عمدی یا غیرعمدی بیش از حد دیگوکسین است که دارویی برای فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) و نارسایی قلبی (heart failure) می‌باشد.

آسیب حاد کلیوی (Acute kidney injury - AKI) به کاهش ناگهانی عملکرد کلیه در طی ۴۸ ساعت اطلاق می‌شود. اگرچه تعاریف مختلفی وجود دارد، یک معیار پرکاربرد افزایش کراتینین سرم (Cr) به میزان ≥ ۰.۳ میلی‌گرم در دسی‌لیتر طی ۴۸ ساعت یا افزایش کراتینین سرم به ≥ ۱.۵ برابر مقدار پایه (که فرض یا مشخص شده در طی ۷ روز گذشته اتفاق افتاده است) یا کاهش حجم ادرار به < ۰.۵ میلی‌لیتر به ازای کیلوگرم وزن بدن در ساعت برای ۶ ساعت می‌باشد.